Thursday, August 30, 2007

Οι πυρκαγιές και η βοήθεια από το στρατό

Σάββατο μεσημέρι, εκεί γύρω στην ώρα του φαγητού. Ο εστιάτορας στρώνει το τραπεζομάντηλο και φέρνει τη σαλάτα από την κουζίνα. Οι 6-7 στρατιώτες και μονιμάδες που βρίσκονται στο φυλάκιο γεμίζουν τα πιάτα τους ζεστές μπριζολίτσες και κάθονται για φαγητό. Κάποιος ανοίγει την τηλεόραση για να δούμε αν βγήκε κανένα καινούριο γκάλοπ για τις εκλογές. Ή ακόμα καλύτερα, μήπως δούμε κανένα βυζί μεσημεριάτικα. Σε όλα τα κανάλια παίζει το ίδιο πρόγραμμα: μεγάλες πυρκαγιές στην Πελοπόννησο. Καήκανε 4-5 άνθρωποι χτες βράδυ και τώρα οι φλόγες περικυκλώνουν τα χωριά κοντά στη Ζαχάρω. Σιγά-σιγά σοβαρευόμαστε, η κατάσταση φαίνεται να είναι σοβαρή. Ο σκοπός μπαίνει μέσα να δει τι πάθαμε και δε μιλάμε, βλέπει τους νεκρούς που έχουν φτάσει τους 17 και κάνει αποτυχημένη προσπάθεια χιούμορ: «Ε καλά, θα πέθαιναν κάποτε ούτως ή άλλως».

Μερικές ώρες αργότερα τα πράγματα έχουν αγριέψει. Βγαίνει ο Καραμανλής να κάνει δηλώσεις. Κρεμόμαστε από τα χείλη του. «Νιώθω λύπη (γιατί μπορεί να χάσω τις εκλογές που τις είχα στο τσεπάκι μου). Η χώρα βρίσκεται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Θέτουμε όλα τα σώματα ασφαλείας σε επιφυλακή». Εμείς τα βάφουμε μαύρα.
-Δηλαδή τώρα δε θα μας αφήσουνε να φύγουμε με άδεια μέσα στη βδομάδα? Την περίμενα πως και πως!
-Μάλλον όχι ρε φίλε, την πάτησες. Είναι σοβαρά τα πράγματα, ίσως φωνάξουνε πίσω και όσους λείπουνε ήδη.
-Ναι, αλλά και για τις εκλογές είπανε πως είμαστε σε επιφυλακή και τελικά μας αφήνουνε να φύγουμε μέχρι τις 10 Σεπτεμβρίου.
-Τώρα είναι σοβαρός ο λόγος. Θα πήξεις εδώ μέσα!

Την ίδια ώρα ένας άλλος είχε αρχίσει να τραγουδάει το σουξεδάκι «Είμαι σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης...»

Λίγο αργότερα αρχίσανε στην τηλεόραση οι συζητήσεις περί στρατού. Να βοηθήσει λέει ο στρατός στην κατάσβεση των πυρκαγιών. Μόλις το ακούει ένας από τους μόνιμους, τα παίρνει στο κρανίο:
-Στις πλυμμήρες εμείς, στις φωτιές πάλι εμείς, όλα εμείς θα τα κάνουμε πια???

Τώρα, εδώ που τα λέμε, ο στρατός θα μποροούσε όντως να βοηθήσει με περίπολα, αλλά εκεί παρουσιάζονται πρακτικές δυσκολίες. Πρώτον θα έπρεπε να βγαίνουν φαντάροι από τα στρατόπεδα για υπηρεσία, και μάλιστα βραδιάτικα. Και ποιος παίρνει τέτοια ευθύνη! Μπελάς στο κεφάλι μας!

Δεύτερον, για να κινηθούν φαντάροι εκτός στρατοπέδου, πρέπει να κινηθούν και οχήματα. Και ξέρετε πόσες υπογραφές πρέπει να πέσουν για να κουνηθεί ένα τζιπάκι???

Και μετά περιμένετε να βάλει το χεράκι του ο στρατός? Άσε που οι φαντάροι είναι απασχολημένοι να φυλάνε την πατρίδα από τον εχθρό!

Τώρα βέβαια ίσως ο μεγαλύτερος εχθρός μας να είμαστε εμείς οι ίδιοι, αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα...

3 comments:

Heroes vs Chuck said...

Όλα τα σφάζει, όλα τα μαχαιρώνει ο φαντάρος. Εγώ θα έστελνα όλους όσους έχουν αυτές τις ιδέες να σβήσουν τις πυρκαγιές για να μας δείξουν πως γίνεται.

jul said...

Ασε γιατί και εμείς στο γραφείο στην πλάκα το είχαμε δει το θέμα στην Πελοπόννησο και την Δευτέρα ήμασταν ολοι να μας κλαίνε οι ρέγγες...Τετοια τραγωδία δεν έχει ξαναγίνει.....

Ο Στρατός θα μπορούσε να κάνει πολλά περισσότερα από το να κάθεται και να ξύνεται...οοοοοοολή μέρα...αλλά αυτό ειναι ένα άλλο μεγάλο θέμα....

Υπομονή εσύ!!!!

mamapatrida said...

heroes vs chuck
Εγώ δεν είπα πως θα έπρεπε φαντάροι να σβήνουνε φωτιές. Αλλά εφόσον κάθονται και πραγματικά δεν κάνουν τίποτα, θα μπορούσαν να φανούν λίγο χρήσιμοι...

Jul,
Από υπομονή άλλο τίποτα!