Οι πυρκαγιές και η βοήθεια από το στρατό

Σάββατο μεσημέρι, εκεί γύρω στην ώρα του φαγητού. Ο εστιάτορας στρώνει το τραπεζομάντηλο και φέρνει τη σαλάτα από την κουζίνα. Οι 6-7 στρατιώτες και μονιμάδες που βρίσκονται στο φυλάκιο γεμίζουν τα πιάτα τους ζεστές μπριζολίτσες και κάθονται για φαγητό. Κάποιος ανοίγει την τηλεόραση για να δούμε αν βγήκε κανένα καινούριο γκάλοπ για τις εκλογές. Ή ακόμα καλύτερα, μήπως δούμε κανένα βυζί μεσημεριάτικα. Σε όλα τα κανάλια παίζει το ίδιο πρόγραμμα: μεγάλες πυρκαγιές στην Πελοπόννησο. Καήκανε 4-5 άνθρωποι χτες βράδυ και τώρα οι φλόγες περικυκλώνουν τα χωριά κοντά στη Ζαχάρω. Σιγά-σιγά σοβαρευόμαστε, η κατάσταση φαίνεται να είναι σοβαρή. Ο σκοπός μπαίνει μέσα να δει τι πάθαμε και δε μιλάμε, βλέπει τους νεκρούς που έχουν φτάσει τους 17 και κάνει αποτυχημένη προσπάθεια χιούμορ: «Ε καλά, θα πέθαιναν κάποτε ούτως ή άλλως».

Μερικές ώρες αργότερα τα πράγματα έχουν αγριέψει. Βγαίνει ο Καραμανλής να κάνει δηλώσεις. Κρεμόμαστε από τα χείλη του. «Νιώθω λύπη (γιατί μπορεί να χάσω τις εκλογές που τις είχα στο τσεπάκι μου). Η χώρα βρίσκεται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Θέτουμε όλα τα σώματα ασφαλείας σε επιφυλακή». Εμείς τα βάφουμε μαύρα.
-Δηλαδή τώρα δε θα μας αφήσουνε να φύγουμε με άδεια μέσα στη βδομάδα? Την περίμενα πως και πως!
-Μάλλον όχι ρε φίλε, την πάτησες. Είναι σοβαρά τα πράγματα, ίσως φωνάξουνε πίσω και όσους λείπουνε ήδη.
-Ναι, αλλά και για τις εκλογές είπανε πως είμαστε σε επιφυλακή και τελικά μας αφήνουνε να φύγουμε μέχρι τις 10 Σεπτεμβρίου.
-Τώρα είναι σοβαρός ο λόγος. Θα πήξεις εδώ μέσα!

Την ίδια ώρα ένας άλλος είχε αρχίσει να τραγουδάει το σουξεδάκι «Είμαι σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης...»

Λίγο αργότερα αρχίσανε στην τηλεόραση οι συζητήσεις περί στρατού. Να βοηθήσει λέει ο στρατός στην κατάσβεση των πυρκαγιών. Μόλις το ακούει ένας από τους μόνιμους, τα παίρνει στο κρανίο:
-Στις πλυμμήρες εμείς, στις φωτιές πάλι εμείς, όλα εμείς θα τα κάνουμε πια???

Τώρα, εδώ που τα λέμε, ο στρατός θα μποροούσε όντως να βοηθήσει με περίπολα, αλλά εκεί παρουσιάζονται πρακτικές δυσκολίες. Πρώτον θα έπρεπε να βγαίνουν φαντάροι από τα στρατόπεδα για υπηρεσία, και μάλιστα βραδιάτικα. Και ποιος παίρνει τέτοια ευθύνη! Μπελάς στο κεφάλι μας!

Δεύτερον, για να κινηθούν φαντάροι εκτός στρατοπέδου, πρέπει να κινηθούν και οχήματα. Και ξέρετε πόσες υπογραφές πρέπει να πέσουν για να κουνηθεί ένα τζιπάκι???

Και μετά περιμένετε να βάλει το χεράκι του ο στρατός? Άσε που οι φαντάροι είναι απασχολημένοι να φυλάνε την πατρίδα από τον εχθρό!

Τώρα βέβαια ίσως ο μεγαλύτερος εχθρός μας να είμαστε εμείς οι ίδιοι, αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα...

Τα κινητά στο στρατό

Πριν λίγες βδομάδες κυκλοφόρησε μία διαταγή από το ΓΕΣ σχετικά με τα κινητά τηλέφωνα. Απαγορεύονται τα τηλέφωνα με κάμερες και απαγορεύεται αυστηρά η χρήση τους εκτός από συγκεκριμένους χώρους. Λογικά ακούγονται όλα αυτά, αλλά ο στρατός κατάφερε για μια ακόμη φορά να τα κάνει παράλογα κι αστεία!

Ας πάρουμε λοιπόν τα πράγματα από την αρχή, όταν παρουσιάστηκα στο Κέντρο Εκπαίδευσης στην Καλαμάτα. Εκεί, ψάξανε τα προσωπικά μας αντικείμενα μόλις περάσαμε την πύλη. Ο τύπος που έψαχνε τις τσάντες μας προφανώς βαριόταν τη ζωή του, όπως το 99% των ανθρώπων που συναντάς σε στρατόπεδα. Έβαλε το χέρι λίγο στο σάκο μου, και μόλις έπιασε το φορτιστή του κινητού τον κοίταξε και τον ξαναέβαλε μέσα. Μετά αποφάσισε να χρησιμοποιήσει άλλες μεθόδους:
-Έχεις κανένα μαχαίρι μαζί σου?
-Όχι.
-Φάρμακα?
-Ούτε.
-Καλά, πήγαινε τότε.

Στις επόμενες μέρες, με τη μέθοδο του μαθήματος διά του παθήματος, μάθαμε πως τα κινητά καλό είναι να είναι στο αθόρυβο, και να μη μιλάμε μπροστά σε αξιωματικούς ώρες που δεν είχαμε ελεύθερο χρόνο. Αντίθετα, είδαμε πως τα κινητά ήταν ο επίσημος τρόπος συνεννόησης των αξιωματικών μέσα στα στρατόπεδα! Την τελευταία μέρα στην Καλαμάτα θέλαμε να βγάλουμε αναμνηστική φωτογραφία με έναν αξιωματικό μέσα στο θάλαμο. Μας είπε χαμογελώντας πως αυτό απαγορεύεται και τιμωρείται με στρατοδικείο και μετά μπήκε ανάμεσά μας για την φωτογραφία!

Όταν πήγα στην Ξάνθη, όπου τα πράγματα ήταν πολύ πιο χαλαρά, μπορούσαμε να μιλάμε σχεδόν οποιαδήποτε στιγμή στο κινητό, ενώ οι φωτογραφίες και τα βιντεάκια έδιναν κι έπαιρναν. Φυσικά το ίδιο γινότανε σε όλα τα στρατόπεδα, με αποτέλεσμα κάποια να αρχίσουν να κυκλοφορούν στο YouTube. Κάποια στιγμή τα λαγωνικά του στρατού το πήρανε χαμπάρι και αποφασίσανε να απαγορεύσουνε τα κινητά.

Ένα πρωί μας είπανε πως πρέπει τα κινητά να τα έχουμε κλειστά μέσα στο στρατόπεδο και ώρες ασκήσεων. Το ίδιο βράδυ, σε νυχτερινή άσκηση, την ώρα που ο διοικητής μας εξηγούσε τι θα κάνουμε, χτύπησε 2 φορές το κινητό του και φυσικά απάντησε και τις 2! Μετά μας ρώτησε τι λάθος έκανε και εξήγησε πως δε θα έπρεπε να έχει το κινητό ανοιχτό!

Λίγες μέρες αργότερα γινότανε μία μικρή τελετή αλλαγής διοικητή και έπρεπε να παρελάσουμε μπροστά στο νέο και τον παλιό διοικητή. Μας μαζεύουν λοιπόν και ένας ταγματάρχης αρχίζει να εξηγεί τι ακριβώς θα κάνουμε. Και φυσικά αναφέρει και το θέμα των κινητών, βγάζοντας το δικό του από την τσέπη:
-Και τώρα, με πρώτο εμένα, κλείνουμε όλοι τα κινητά. Προσοχή, όχι στο αθόρυβο, τα κλείνουμε!
Κάνουμε κι εμείς πως τα κλείνουμε και τα βάζουμε στις τσέπες. Λίγο αργότερα, εκεί που μας μιλάει, σταματάει για να απαντήσει στο δικό του και μας κοιτάζει με ένα βλέμμα σαν το παιδάκι που πιάσανε στα πράσα να κλέβει γλυκό από το βάζο! Την ίδια ώρα ακουγότανε μπροστά του σχόλια του στυλ:
-Κάποιος ξέχασε να κλείσει το κινητό του...

Μετά από όλα αυτά πιστεύαμε φυσικά πως το θέμα των κινητών δεν ήταν σοβαρό. Μέχρι που πριν 2 εβδομάδες, στη Χίο πλέον, μας ανακοινώσανε πως απαγορεύονται εντελώς τα κινητά με κάμερα και πως όσοι δε μπορούμε να τα στείλουμε σπίτια μας πρέπει να τα παραδώσουμε και να βρούμε κινητά χωρίς κάμερες! Αυτό δεν ξέρω σε πόσα στρατόπεδα έχει ισχύσει στην πράξη, αλλά σε μας "σχεδόν" ισχύει. "Σχεδόν" γιατί αρκετοί έχουν κάπου κρυμμένο ένα δεύτερο καλό κινητό και όταν λείπουν αυτοί που πρέπει να φοβάσαι τα βγάζουν έξω.

Φυσικά τα τοπικά καταστήματα κινητής τηλεφωνίας έχουνε κάνει την τύχη τους, αφού οι περισσότεροι αναγκαστήκαμε να αγοράσουμε καινούρια φτηνά καρτοκινητά... Τώρα γιατί δε μας είχαν προειδοποιήσει να μη φέρουμε καν τέτοια τηλέφωνα δεν καταλαβαίνω. Ακόμα και σε ένα θέμα που έχουν δίκιο, καταφέρνουν να τα κάνουνε σαλάτα...