Η βασική εκπαίδευση

Μου πήρε λίγο παραπάνω απ'όσο περίμενα, αλλά οι υποχρεώσεις (στρατιωτικές και μη) με κράτησαν μακριά από τη blogόσφαιρα. Είμαι πάντως μια χαρά και περνάω πολύ καλύτερα από τους περισσότερους που είχανε βάλει βύσματα! Εδώ και λίγες μέρες είμαι στην Ξάνθη, κάθε μέρα έξω, και είπα να ξεκινήσω να γράφω τις πρώτες εντυπώσεις! Ακολουθούνε πολλές συνέχειες.

Η βασική εκπαίδευση, λοιπόν, στο στρατό ξηράς διαρκεί 6 εβδομάδες και σκοπό έχει να πάρει ο στρατιώτης βασικές γνώσεις για τη συνέχεις της θητείας του. Μαθαίνουμε πώς χαιρετάμε ανωτέρους, πώς κάνουμε παρέλαση, πώς κάνουμε βολή με το όπλο, πώς εκτελούμε καθήκοντα σκοπού και περιπόλου και πώς κινούμαστε στη μάχη. Επίσης μαθαίνουμε τα εξής σημαντικά: στρώσιμο κρεβατιού με φάκελο και υποφάκελο (η απόλυτη παράνοια!) , διευθέτηση δημοσίων ειδών, σκούπισμα, σφουγγάρισμα (με νεράκι του θεού, η χλωρίνη συνήθως έχει τελειώσει), γόπing, τσάπing, και άλλες πάσης φύσεως αγγαρείες.

Πριν μιλήσουμε για την ποιότητα της βασικής εκπαίδευσης, να εξηγήσουμε πως λειτουργεί (;) ο στρατός. Καταρχήν, βασίζεται στην πειθαρχία και στην τυφλή υπακοή στους ανωτέρους σου. Όπως λέει και μία μαρμάρινη επιγραφή μέσα στο Διοικητήριο του στρατοπέδου στην Καλαμάτα (το όνομα του εμπνευστή του ρητού απουσιάζει):

"Να θέλεις να είσαι καλός διοικητής. Να ασκείς την εξουσία όχι με βία, ούτε με σκληρότητα, αλλά με το να νομίζουν οι άλλοι πως είναι κατώτεροι από τη σκέψη σου και πως εσύ σκέφτεσαι καλύτερα από αυτούς για την ιδική τους σωτηρία"

Ποιοι είναι αυτοί οι ανώτεροι που έχουν ανώτερη σκέψη; Χωρίζονται σε Ανώτατους (συνήθως δεν τους βλέπεις), Ανώτερους (τους βλέπεις και πρέπει να βαράς αξιοπρεπείς προσοχές για να εκφράσεις το σεβασμό σου...), Κατώτερους αξιωματικούς (τους βλέπεις κάθε μέρα και μπορεί να είναι από τσογλάνια μέχρι γαμώ τα άτομα), και Υπαξιωματικούς. Οι Υπαξιωματικοί είναι Λοχίες και Δεκανείς, οι περισσότεροι μόνιμοι, που δεν έχουνε ελπίδα να ανέβουνε στην ιεραρχία. Στην αρχή είναι οι πιο φωνακλάδες, αλλά όσο σε γνωρίζουνε και περνάει ο καιρός βλέπεις πως αυτοί είναι οι μεγαλύτεροι λουφαδόροι!

Ένα άλλο χαρακτηριστικό του στρατού είναι πως δεν επιτρέπεται να καθόμαστε. Π.χ. πρέπει να καθαρίσουμε ένα δρόμο και έχουμε 3 σκούπες; Θα στείλουμε 20 άτομα! Τις πρώτες μέρες στην Καλαμάτα ο διοικητής μας καλωσόρισε και μεταξύ των άλλων είπε πως δε θέλει να δει άνθρωπο να παίζει με μπεγλέρι, γιατί δείχνει αργόσχολο άτομο και εμείς ως γνωστόν δεν είμαστε αργόσχολοι. Από τότε έχω δει αμέτρητους αξιωματικούς να μας μιλάνε παίζοντας με το μπεγλέρι τους!

Κάπου εδώ λέω να πάω να απολαύσω το ποτάκι μου. Επιστρέφω σύντομα με περισσότερα!