Δουλειές με φούντες

Τελευταίες μέρες πριν παρουσιαστώ και προσπαθώ να τελειώσω τις δουλειές που έχουν απομείνει. Δυστυχώς η παρακάτω ιστορία και οι διάλογοι είναι αληθινά πέρα για πέρα!

Πρώτη δουλειά λοιπόν, πρέπει να πάω στη στρατολογία μετάφραση του διδακτορικού, διαφορετικά έχει ένα καλό πρόστιμο. Αυτό μάλλον ισχύει μόνο για όσους έχουν κάνει σπουδές εκτός Ελλάδας, αλλά δεν είμαι και σίγουρος. Το έμαθα πάντως από κάποιον που την έπαθε και μου το επιβεβαίωσε η στρατολογία. Επίσημη μετάφραση βέβαια σε 3 μέρες στην Ελλάδα γίνεται μόνο αν έχεις μπάρμπα δικηγόρο και κάνεις τη μετάφραση μόνος σου. Ήθελα και ένα επικυρωμένο αντίγραφο του πτυχίου, οπότε προσπάθησα πρώτα αστυνομικό τμήμα. Πάω με το original πτυχίο και ένα φωτοαντίγραφο που μόλις είχα κάνει:
-Συγγνώμη κύριε, δεν επικυρώνουμε ξενόγλωσσες φωτοτυπίες.
-Μα έχω εδώ το πρωτότυπο, μπορείτε να τα συγκρίνετε.
-Συγγνώμη, δε γίνεται, δοκιμάστε με δικηγόρο ή στο Βρετανικό Συμβούλιο.

Στο Βρετανικό Συμβούλιο ρώτησα αν κάνουνε μετάφραση, αλλά αυτοί κι αν είναι εξειδικευμένοι:
-Μεταφράζουμε μόνο πτυχία βρετανικών πανεπιστημίων.
-...
Δε ρώτησα καν αν μπορούν να επικυρώσουν φωτοτυπία.

Τελικά πήρα τηλέφωνο φίλη μεταφράστρια με ξαδέρφη δικηγόρο:
-Πάμε για έναν καφέ αύριο? Φέρτε και τις σφραγίδες σας να κάνουμε καμιά μπίζνα.
Σε 10 λεπτάκια οι σφραγίδες, τα επικυρώσημα (αθάνατο ελληνικό κράτος!) και οι υπογραφές είχανε πέσει και είχα επίσημα αντίγραφα και μεταφράσεις!

Δεύτερη δουλειά, μία ακτινογραφία που ζήταγε το σημείωμα κατάταξης.
Δεύτερα, 11 το πρωί στο 401 Στρατιωτικό Νοσοκομείο, συζήτηση με έναν τύπο στην πύλη:
-Γεια σας, ήρθα για ακτινογραφία.
-Ελάτε Τετάρτη-Παρασκευή 8-11. Σήμερα κλείσαμε στις 10.30.
-Γιατί 10.30 σήμερα?
-Είναι Πρωτομαγιά αύριο και οι λοχαγοί φύγανε νωρίτερα.
-... (γιατί πρέπει να σου κάνει ακτινογραφία λοχαγός δε ρώτησα!)

Τετάρτη, 11.45. Ήξερα πως δεν είχα ελπίδα και πως τελικά δε χρειάζεται η ακτινογραφία, αλλά βρέθηκα εκεί και είπα να τους τη σπάσω λίγο:
-Γειά σας, ήρθα για ακτινογραφία.
-Δε χρειάζετε να κάνετε. Πείτε τους στο κέντρο πως σας διώξανε από το 401 και είπανε να την κάνετε εκεί!
-Όπως θέλετε, μη σας κουράζουμε κιόλας!

Τρίτο και καλύτερο, κάποιες εκκρεμότητες με την εφορία σχετικές με έναρξη επαγγέλματος (τώρα το γιατί πρέπει να κάνω έναρξη λίγες μέρες πριν το στρατό είναι μία άλλη πονεμένη ιστορία...). Φτάνω στην εφορία 8.20 το πρωί, εξοπλισμένος με όλα τα δικαιολογητικά (έτσι νόμιζα τουλάχιστον). Είχε ήδη ουρά για το τμήμα Μητρώου που με ενδιέφερε και έκατσα να περιμένω υπομονετικά. Εννοείται πως καρέκλες δεν υπήρχαν και περιμέναμε όρθιοι. Κανένα μισάωρο αργότερα μπαίνω μέσα:
-Χρειαζόμαστε και το Ε1 και το Ε9 του πατέρα σου.
-Μα δε μου το είχατε πει.
-Το ζητάνε από φέτος, για να δούμε αν έχει δηλώσει το σπίτι.
-Και τι θα κάνουμε τώρα?
-Πήγαινε στον 4^ο όροφο να στο δώσουνε.
-Εσείς δε μπορείτε να το βρείτε μέσω υπολογιστή? Στην ίδια εφορία είναι δηλωμένο!
-Δεν υπάρχει ηλεκτρονικά, πρέπει να πάτε στον 4^ο.
-Γιατί δεν το ψάχνετε εσείς?
-Γιατί περιμένει κόσμος για άλλες δουλειές, πήγαινετε εσείς.

Ανεβαίνω στον 4^ο.
-Θέλω τα Ε1 και Ε9 του πατέρα μου.
-Εξουσιοδότηση έχετε?
-Όχι.
-Δε γίνεται τότε, πήγαινετε να τα φέρετε ή να πάρετε εξουσιοδότηση.

Κάπου εκεί ακολούθησε μία συζήτηση με μία προϊσταμένη, που της εξήγησα πως στα 8 χρόνια μου σε 3 διαφορετικές χώρες πέρασα συνολικά λιγότερο χρόνο σε δημόσιες υπηρεσίες απ’όσο τους 2 τελευταίους μήνες στην Ελλάδα.
-Ναι αλλά η Ελλάδα έχει άλλα καλά.
-Μπορείτε να μου πείτε ένα?
-Τι δουλειά κάνετε?
-Μηχανικός.
-Καλή αρχή να έχετε.
-Κάνετε ό,τι μπορείτε για να μην είναι καλή...

Μετά από αυτό πήγα βρίζοντας σπίτι, όπου ο πατέρας μου με πληροφόρησε πως αποφάσισε να εκσυγχρονιστεί και πέρυσι έκανε δήλωση online! Οπότε ό,τι χαρτιά είχε, ήτανε τυπωμένα από το δίκτυο. Τα παίρνω και επιστρέφω στην εφορία, στον 7^ο όροφο αυτή τη φορά, για έλεγχο. Η ώρα είχε πάει 10.30... Η κυρία εκεί ήταν πολύ ευγενική:
-Καθίστε παρακαλώ.
-Ευχαριστώ.
-Να δω τα χαρτιά σας. Α, δυστυχώς εγώ δεν ξέρω από ίντερνετ και δεν τα καταλαβαίνω... Μήπως έχετε κανένα άλλο αποδεικτικό πως έχει γίνει η δήλωση?
-Κι εγώ δεν ξέρω από εφορία και δε θέλω να μάθω, αλλά δεν είστε υποχρεωμένη να ξέρετε τη δουλειά σας?
-Συγγνώμη, αλλά εγώ αυτά δεν τα καταλαβαίνω. Προσπαθείστε να βρείτε κάτι άλλο. Α, και θέλω και μία ακόμα υπεύθυνη δήλωση από εσάς που να λέει μπλα-μπλα-μπλα.

Κατεβαίνω στο περίπτερο για καινούρια υπεύθυνη δήλωση, που ο περιπτεράς τη χρεώνει μισό ευρώ... Χτυπάω κι έναν φραπουτσίνο στο διπλανό Starbucks μπας και μου έρθει καμιά καλή ιδέα. Επιστρέφω στον 4^ο όροφο που είχε φανεί πως κάτι ξέρουν από Ε9. Πάω σε μία από τις κυρίες εκεί:
-Έχω αυτό το Ε9. Είναι εντάξει?
-Βεβαίως είναι, αφού έχει τυπωθεί από το δίκτυο. Να πείτε στην επόπτη στον 7^ο να το δεχτεί.

7^ος όροφος πάλι:
-Ναι, καταλαβαίνω πως έχει υποβληθεί δήλωση, αλλά δεν ξέρω αν το περιεχόμενο είναι σωστό.
Παίρνει τηλέφωνο στον 4^ο και με συμβουλεύει να ξαναπάω για επιβεβαίωση.

4^ος όροφος:
-Μια χαρά είναι η δήλωσή σας. Να πείτε στην καρακάξα στον 7^ο να τη δεχτεί. Καθίστε να γράψω κι ένα υπηρεσιακό σημείωμα.
Γράφει κάτι σε ένα χαρτί, ρίχνει και 2-3 σφραγίδες (τελικά αυτή η στρογγυλή σφραγίδα είναι η απόλυτη εξουσία!) και μου το δίνει.

7^ος όροφος:
-Α ωραία, με το σημείωμα της συναδέλφου το δέχομαι. Πηγαίνετε και τις υπεύθυνες δηλώσεις σας στον 5^ο, στο πρωτόκολο μέχρι να ετοιμάσω τα χαρτιά σας.

5^ος όροφος:
Η τύπισα αντιγράφει τα στοιχεία μου σε έναν υπολογιστή και την πρώτη πρόταση κάθε δήλωσης. Ρίχνει και τις σχετικές σφραγίδες. Κατά τη διάρκεια αυτής της 3-λεπτης εργασίας διακόπτει και για να δώσει φυστίκια στη διπλανή υπάλληλο.

7^ος όροφος:
-Είστε έτοιμος κύριε. Συγγνώμη για την καθυστέρηση, αν δεν τα είχατε από το ίντερνετ θα είχαμε τελειώσει αμέσως.
-Κι εγώ που νόμιζα πως το ίντερνετ ήταν για να κάνουμε γρήγορα τις δουλειές μας...

1^ος όροφος, 11.45:
Περιμένω από την αρχή στην ουρά που ήμουνα και στις 8.20 το πρωί. Συναντάω και μια κοπέλα που τη θυμόμουνα από την πρωινή βάρδια και νιώθω όμορφα που έχω δικούς μου ανθρώπους κοντά μου. Κατά τις 12.20-30 μπαίνω μέσα. Η υπάλληλος που μέχρι τότε γκάριζε σε όλους ξαφνικά ηρεμεί μόλις βλέπει να έχω όλα τα χαρτιά σωστά συμπληρωμένα. Σε 10-15 λεπτάκια έχει αντιγράψει την αίτησή μου στον υπολογιστή, έχει βγάλει 2 φωτοτυπίες και με έχει ενημερώσει πως είμαι τυχερός που δεν είμαι μεταλλειολόγος ή ναυπηγός, γιατί για αυτούς δεν υπάρχουνε ειδικοί κωδικοί επαγγέλματος και τους βάζουνε κάποιους μπαλαντέρ. Αντίθετα, υπάρχει πρόβλεψη για το επάγγελμα του να κάνεις home delivery τα ψώνια του σούπερ μάρκετ!!!

Τελευταίο βήμα, να πάω στο διπλανό γραφείο για να βάλω 100 σφραγίδες (μετρημένες 100!) και να μου τρυπήσουνε τις σελίδες του βιβλίου εσόδων-εξόδων... Όπως πήγαινα εκεί βλέπω μια άλλη κοπέλα από τις πρωινές στην ουρά, που είχαμε πιάσει κουβέντα και της είχα ευχηθεί καλή τύχη. Μόλις με βλέπει ακόμα εκεί την πιάνει νευρικό γέλιο. Κάπου εκεί θυμάμαι το παλιό τραγουδάκι:

«Σε γνώρισα στο ΙΚΑ,
στην ουρά μπροστά μου σ’είχα,
για τον οδοντογιατρό»

20 χρόνια μετά και πάντα διαχρονικό!

Τελευταίο γραφείο, ξεκινάω να βάζω σφραγίδες σε όλες τις σελίδες του μπλοκ αποδείξεων. Νομίζοντας πως στις σελίδες καρμπόν δε χρειάζεται, τις αποφεύγω για να γλιτώσω χρόνο. Ο υπάλληλος το βλέπει και με χτυπάει φιλικά στην πλάτη:
-Φίλε βάλε σφραγίδες παντού. Αν δώσεις αυτή την απόδειξη χωρίς σφραγίδα είναι παράνομη και τη γάμισες!

Στις 12.50 περνάω θριαμβευτής την πόρτα της εξόδου. Σκέφτομαι πόσο θα ήθελα να είμαστε ελεύθερη χώρα σαν τις ΗΠΑ και να μπορούσα να μπω στο διπλανό σούπερ μάρκετ να αγοράσω ένα αυτόματο και μια κούτα σφαίρες και να επιστρέψω στην εφορία να τους πυροβολήσω όλους έναν-έναν...

Λίγο αργότερα συνάντησα μερικούς φίλους για φαγητό:
-Κουρασμένος φαίνεσαι.
-Ήμουνα 5 ώρες στην εφορία.
-Πάντως έχεις κάνει ρεκόρ, σε 2 μέρες ξεπέρδεψες με στρατολογία και εφορία, συγχαρητήρια!

Τελικά νομίζω πως το ελληνικό κράτος έχει σχεδιαστεί για αργόσχολους...